Lasek Buloński

Lexie

Nie dajcie się zmylić nazwie. Jest to park w Paryżu. Wszystko fajnie, tylko po zmroku uważajcie, żeby nie potknąć się o zakochanych transwestytów.

Lexie

Lexie usiadła na drewnianej ławce z kubkiem parującej kawy w dłoni i machała beztrosko nogami

Vivienne.

Spacerowała, co było czynnością wybitnie męczącą, więc zasiadła na ławce obok Lexie, uśmiechając się do niej miło.
Kto wie, może była rządną krwi transwestytką-mord.ercą?
Lepiej było być miłym.

Lexie

Spojrzała uważnie na beztrosko i tak jakoś nieobecnie uśmiechającą się Vivienne. Kto wie może ucxiekła z psychiatryka? Aby nie zostać jej ofiarą również się do niej uśmiechnęła tak przyjaźnie.

Yves

A Yves szedł, drapiąc się po karku dłonią, w której trzymał papierosa.

Vivienne.

- Och, cześć. - powiedziała, widząc, że nieznajoma nie ma rozbieganych oczu przesłoniętych bielmem szaleństwa. - Vivienne. - dodała i pomachała do Yvesa, bo myślała, że to jej znajomy. ;p

Lexie

- Lexie. - skinęła głową i napiła się kawy mierzac wzrokiem sylwetkę Yvesa

Yves

Wsadził sobie papierosa do ust i wsunął prawą dłoń do tylniej kieszeni dżinsów, bo szukał portfela.
Zauważył Vivienne.
Ej, skądś ją znał.
Uśmiechnął się do niej.

Vivienne.

Skinęłą dłonią, żeby podszedł.
Ona go zna, na pewno!
- Lexie, jesteś stąd? - zagaiła.
Przecież nie ma nic gorszego niz siedzenie w ciszy.

Lexie

- Tak, mozna to tak nazwać. A ty? - zapytała kładąc do połowy pełny czy tam do połowy pusty kubek obok nóg na ziemi.

Vivienne.

- Od urodzenia, tam. - wskazała palcem na wschód. - wprawdzie go nie widać, ale gdzieś w tamtym kierunku. - roześmiała się.

Lexie

Zmrużyła oczy patrząc w dal gdzie stoi rozpadająca się kamienica.
- Aha. Ale to chyba nie konkretnie tam? - zapytała pokazując bordowym palcem. Paznokciem bordowym. Palec miała zwykły

Yves

oni się znają, no.

Uśmiechnięty podszedł do nich.
- Viv? - uniósł brew i na nią patrzył.
To jest na pewno ona.

Vivienne.

- Och, nie, jakieś dwe przecznice dalej, nieważne. - machnęła śniadą dłonią. xD
och, tak, znają się, ale przecież to nie może być...
- Yves? To ty?

Yves

- Dawno ciebie nie widziałem. - rzucił, gasząc papierosa zielonym trampkiem lacostowym. Przecież się na nią nie rzuci, tak? - Yves. - przedstawił się drugiej dziewczynie, podając jej dłoń.