Lasek Buloński

Lexie

Złożyła grzecznie ręce na kolanach i przyglądała się im.

Lexie

- Lexie - przedstawiła się z francuskim akcentem podając mu dłoń

Vivienne.

- Całe wieki, całe wieki. - mruknęła.
Wstała z ławki, no cóż, była trochę niższa.
- Co się z tobą działo, Yves?

Yves

- Nie chcesz wiedzieć. - powiedział, zaciągając się nowym papierosem i cwaniacko się uśmiechając. I patrząc na nią mimowolnie z góry. - A ty? Ciągle z tym rudym Pierrem? - uniósł brew.

Vivienne.

- Pierre. - parsknęła śmiechem, może trochę nieszczerym. - Pierre to dupek, wyjechał do Nowej Zelandii z tą czarną, nie wiem, jak jej tam. A ta blondyna, jak tam?

Yves

- O kim ty mówisz? - spytał, udając kretyna. - Jedyna blondynka jaką kojarzę to Lexie. - wskazał na nią papierosem i się zaśmiał. Gardłowo.

Vivienne.

- Niech będzie. - przytaknęła, w końcu nikt się nie kłóci z wielkim Yvesem Maigny.
Miała mieszane uczucia.

Lexie

- Ja? - spojrzała na niego z nieświadomą miną i zabrała mu papierosa - Wybacz, skończyły mi się - zaciągnęła się

Yves

on tak działa na ludzi, miesza, miesza i nic.

- Nie ma sprawy. Weź go. - rzucił do Lexie. Nie lubił, jak zabiera mu się papierosy i wylewa wódkę, ale to tylko nieliczni wiedzą. Odruchowo objął Viv w talii i rzucił z tym swoim cholernie uroczym uśmiechem. - Rozchmurz się mała. Ta czarna ci nie dorównuje.

Vivienne.

Ona wiedziała, dlatego nie domagała się papierosów. xD
Równie odruchowo zesztywniała, przecież Yves to pieprzony dupek i dobrze o tym wiedziała.
Cholernie przystojny dupek.
- Wiem. - rzuciła tylko, bo chwilowo nie było ją stać na nic więcej.

Lexie

Przewróciła oczami patrząc na scenkę i wstała z ławki.
- Bye. - rzuciła i poszła

Yves

Spojrzał za Lexie, a potem wrócił wzrokiem do Viv.
- No to co robisz dzisiaj wieczorem?
Zdawał sobie sprawę, jak efekciarsko i kretyńsko to zabrzmiało, ale przecież nie zaciągnie swojej przyjaciółki z piaskownicy etc. do łożka, tak?
Przynajmniej teoretycznie.

Vivienne.

- Cześć. - powiedziała za Lexie, mimo że tamta była już nieco od nich, może tylko po to, żeby przeciągnać czas odpowiedzi. - Nie wiem, może się pouczę? - zastanowiła się, chociaż dobrze wiedziała, że nie będzie się uczyć.

Yves

- Ty ciągle chodzisz do liceum? - podrapał się po głowie wolną ręką, nie wypuszczając jej z objęć.

Vivienne.

- Nie, cholera, nie. - powiedziała, mimowolie się uśmiechając. - Niedługo egzaminy na studia i w ogóle, wiesz. Zresztą, nieważne, dlaczego pytasz?