Wąske uliczki Paryża

Quentin

- Lepiej uważajcie na czarne wiewiórki, one są straszne. - powiedział poprawiając swój kapelusz. zimno.

Aurelie

-Czarne wiewiórki?-zdziwiła się-A są też blondyny?-spytała patrząc na jego kapeluszsz.

Quentin

- Blondyn nie ma, ale czarne istnieją, naprawdę! - powiedział przysięgał, zaklinał wręcz.

Trish.

- Dobra zostawiam was nad rozważaniami o wiewiórkach, idę, pa! - powiedziała i poszła

Quentin

Pomachał za trisz.
- Ja też muszę iść, ale obiecuję że przyniosę ci blond wiewiórkę. - powiedział i pożegnawszy się uciekł.

lecęęę pa.

Aurelie

A ałrela wróciła do czytania książki .Studiowała teraz system prawy vzy jak to tam się mówi.

carrie.

szła wolno z rękami wsuniętymi w kieszenie płaszcza w kratkę. nawet wyjątkowo nic nie nuciła pod nosem. i nie piła kawy. po prostu szła. z zajęć do domu. dodam, że była zmęczona i niemalże potykała się o własne nogi.

Quentin

Kłętinek wracał z klubu trochę zawiedziony bo nawet nie zdążył się upić. Było mu bardzo przykro z tego powodu. Wpadł przypadkowo na Keri.

carrie.

-uważaj jak chodzisz idio.. kłętin? - podrapała się w głowę kiedy urwała w pół słowa. oparła się na nadgarstkach i wstała, otrzepując tyłek - omatko, kłętin - rzuciła mu się na szyję, kiedy już połączyła to i owo z tamtym.

Quentin

- ojej keri! - ucieszył się co wynika z jego krótkiej wypowiedzi i objął ją swym silnym ramieniem.
- Dawno cię nie widziałem keri. - uśmiechnął się do niej i pogłaskał ją czule po główce.

carrie.

-jasna cholera ile to już czasu - spojrzała na niego ojezumatko świecącymi oczami i uśmiechnęła się szeroko. w końcu nie codziennie spotyka się przyjaciela z podstawówki, któremu obiecywało się któregoś pięknego letniego dnia ślub xddd

Quentin

obożesz xd
- Gdzie byłaś jak cię nie było? Szukałem cię chciałem ci dać pierścionek - lizak. - powiedział drapiąc się po karku.

carrie.

zaśmiała się cicho, patrząc gdzieś ponad jego głową. wzruszyła ramionami. prawda była taka, że jako niegrzeczna córeczka bogatych rodziców, została przeniesiona do magicznej szkoły z internatem, która niestety nie była hogwartem, a to wszystko dlatego żeby nie spotykała się z kłętinkiem którego rodzice keri nie lubili ;c.
-tu i tam. chociaż bardziej 'tam' - odparła po chwili - a ty?

Quentin

- Byłem tu cały czas. Niewiele się zmieniło, może to że mieszkam sam i studiuję. Oprócz tego kilku nowych znajomych. - wzruszył beznamiętnie ramionami. Tęsknił za keri często kiedy wspominał swoje dzieciństwo. xd

carrie.

ona wbrew pozorom też za nim tęskniła. chyba po pewnym czasie przyzwyczaiła się do tego, że ciągał ją za warkoczyki stylizowane na pipi, xd. no i ciągle pamiętała jak bohatersko się zachował kiedy gonił ich pies sąsiada ; o!
-zostaję na stałe - powiedziała nagle i strzepnęła wyimaginowany kurz z jego ramienia.